We roepen het snel: 'ik ben een perfectionist'. Maar is dat ook echt zo? Als je iets goed wil doen, geen half werk wil leveren, ben je geen perfectionist. Je hebt wel last van perfectionisme als je het gevoel hebt nooit iets goed te kunnen doen. De laat onbereikbaar hoog hebt liggen voor jezelf. En als je in de buurt komt van die lat, leg je hem nog een stukje hoger. Zelf destructief en onaardig naar jezelf is het! Het vermoeiende patroon van dingen bereiken en presteren begint al ergens in de kindertijd. Het is iets wat we ontwikkelen als we in een omgeving opgroeiden waar liefde voorwaardelijk was. Treurig!
Waar het begint.
Als we het gevoel kregen dat er van ons werd gehouden als we iets bereikten in ons leven is dat 1 ding. Maar als liefde werd weggenomen door te straffen, negeren of bekritiseren als we iets deden waardoor we minder populair werden zet je een aardige shitshow aan de gang. De boodschap die je dan oppikt is dan gewoon:
‘Je moet aan iets (goeds) voldoen, voordat je liefde verdient.’
Als we die boodschap maar genoeg internaliseren, krijg je vanzelf last van een perfectionisme syndroom. We zijn als wezentjes zo afhankelijk van liefde, dus als je dat krijgt door iets wat je doet (in plaats van dat je liefde krijgt door het feit dat je gewoon bestaat. Onvoorwaardelijk dus), gaan we natuurlijk keihard aan de slag om ‘perfect’ te zijn. Geen fouten maken. Geen hulp vragen. En vooral ook de grote ‘ik heb het allemaal voor elkaar’ act opvoeren.
Voor je het weet zit je met allerlei angsten, depressie, burn-out, overspannen en al die ellende. Dat wil je toch niet? Maar perfectionisme is wel iets wat je kan afleren. Slowly but surely!
Hoe?
Je moet eerst gaan zien/begrijpen waar je deze gekkigheid hebt aangeleerd. En dus ook gaan zien dat het iets was wat je als kind nodig had om te overleven. Want zonder die liefde was dat een kansloos verhaal. Dus good for you. Je hebt het tot hier geschopt. Maar nu ben je volwassen en kan je dat patroon loslaten. Je bent het namelijk helemaal waard
Niemand is perfect. Rare wedstrijd die je nooit gaat winnen, dus laat maar los! We kunnen alleen maar leren en beter worden door op onze bek te gaan. Met winnen, dingen foutloos doen, leer je helemaal niks. Je speelt waarschijnlijk zelfs op safe. En waar schiet je dan al je potentie heen? Precies, het raam uit! Zonde man.
Probeer, ga op je bek, sta weer op, leer je les, leer te vertrouwen in jezelf.
All you need!
Bình luận