Liefde is werk.

We leven in een tijd waarin we geleerd hebben dat liefde vooral fijn moet zijn. Licht. Soepel. Vlekkeloos.En zodra het schuurt? “Misschien klopt het dan niet.”Maar laten we even heel eerlijk zijn: echte liefde is geen eindbestemming. Het is een oefenruimte.

Ik zie het bij cliënten. Ik zie het bij vrienden. En ja, ik zie het bij mezelf. Zodra het spannend wordt, willen we weg. Niet omdat we niet liefhebben. Maar omdat we getriggerd worden. Omdat ons systeem op tilt slaat. Omdat liefde niet altijd zacht voelt — soms voelt het als graven met blote handen in stukken van jezelf waar je liever niet komt.

En toch… is dat precies waar het verschil ligt.

Liefde vraagt iets van je

Een relatie is geen succes als alles vanzelf gaat.Het is een succes als je bereid bent om te blijven als het moeilijk wordt. Om niet de ander te repareren, maar jezelf aan te kijken.Niet meteen op te geven als het schuurt, maar te denken: hé, dit raakt iets in mij. Wat wil dat deel van mij zeggen?

Want dat vergeten we soms: de liefde triggert precies dat wat nog niet geheeld is.En dan projecteren we.We wijzen. We trekken ons terug. Of we lopen weg.En noemen het dan ‘onveilig’, terwijl het vaak gewoon ongemakkelijk was.

Je moet het willen

Ik geloof:Je hebt twee mensen nodig die de diepte in willen. Die hun eigen stukken durven dragen. Die willen blijven praten. Blijven voelen.Niet blijven ondanks alles, maar blijven omdat ze weten dat dit het werk is.

Anders strand je op je default stand.Dan blijf je eindeloos herhalen wat je al kende. De ene relatie na de ander. Steeds in een andere vorm, maar met dezelfde thematiek.En je zegt: “Ik wil verbinding.”Maar eigenlijk wil je veiligheid zonder schuring. Liefde zonder triggers. Iemand die je niet raakt op je pijn.

Maar liefde is geen veilige zone.Het is een spiegel. Een oefening. En ja — af en toe een storm.

De echte vraag is niet: past het?

De echte vraag is: ben je bereid te werken?

Niet werken in de zin van jezelf opofferen of alles pikken.Maar in de zin van verantwoordelijkheid nemen voor je eigen proces. Je eigen angsten. Je reacties.Zodat je niet alleen leert houden van de ander, maar ook van jezelf — juist als het schuurt.

Dus nee, liefde is niet makkelijk.Maar liefde die blijft, die verdiept, die helend is…Die ontstaat omdat twee mensen besluiten om te blijven. En te kijken. En te leren.

Keer op keer.