We kennen het allemaal. Dat ene moment waarop je volledig uit je slof schiet over iets kleins. Iemand die je verkeerd begrijpt. Een gemiste deadline. Je partner die iets achteloos zegt. En ineens sta je in de fik.
Niet omdat dat kleine ding nou zo’n ramp was. Maar omdat het iets in je triggert dat al veel langer onder de oppervlakte broeit.
Emoties voelen zonder erin te verdrinken
Lange tijd dacht ik dat je emoties op twee manieren kon benaderen: óf je duwt ze weg, óf je laat ze volledig over je heen komen.
Eerst was ik de ‘sterke versie’ van mezelf. Niet zeuren, gewoon doorgaan. Maar hoe harder ik iets wegstopte, hoe harder het op onverwachte momenten terugkwam. Tot het me op de meest ongelegen momenten overspoelde – en ik zelf geen idee had waar het vandaan kwam.
Daarna probeerde ik het tegenovergestelde: alles toelaten, alles voelen. Want "je moet je emoties er laten zijn", toch? Maar dat werd een nieuwe valkuil. Want als je je gevoelens de vrije loop laat zonder richting, sleuren ze je mee.
Wat ik heb geleerd? Emotieregulatie betekent niet dat je emoties onderdrukt, maar ook niet dat je ze hun gang laat gaan. Het betekent dat je ze voelt, erkent en vervolgens zelf bepaalt wat je ermee doet.
En ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Waarom is emotieregulatie zo lastig?
Omdat emoties energie in beweging zijn. Als je ze onderdrukt, blijven ze hangen. Als je ze er ongecontroleerd uit gooit, verliezen ze richting.
Voor veel mensen voelt het alsof emoties hen overnemen. Ze reageren impulsief, schieten in boosheid of paniek, of blijven juist eindeloos hangen in negatieve gevoelens zonder een uitweg te zien. Dit kan komen doordat hun zenuwstelsel in een constante staat van paraatheid staat – alsof het altijd op scherp staat om te reageren op de kleinste triggers.
Je kent vast iemand die bij het minste of geringste ontploft. Of misschien ben jij juist degene die emoties wegdrukt en pas weken later beseft dat je ergens nog steeds last van hebt.
Wat je stijl ook is, één ding is zeker: emoties vragen om regulatie. Niet om onderdrukking, niet om chaos, maar om balans.
Hoe reguleer je je emoties zonder te verdoven?
Hier is het punt: veel mensen reguleren hun emoties op destructieve manieren.
We verdoven onszelf met werk, social media, eten, alcohol, relaties of controle.
We exploderen en laten alles eruit knallen zonder filter.
We raken verstrikt in eindeloos piekeren en blijven hangen in wat "zou moeten zijn".
Allemaal manieren om niet echt met je emoties om te gaan. Dus hoe dan wel?
1. Stop met jezelf afleiden
We zijn meester in verdoving. Maar de eerste stap naar emotieregulatie is voelen wat er is. Zonder Netflix, zonder social media, zonder werk.
Probeer eens een moment van stilte. Wat voel je écht? En als je dat niet weet: schrijf het op. Vaak kom je er al schrijvend achter.
2. Geef je emotie een naam
‘Ik voel me rot’ is te vaag. Maar ‘Ik ben boos omdat ik me niet serieus genomen voel’ of ‘Ik voel angst omdat ik bang ben voor afwijzing’? Dat geeft je grip.
Vraag jezelf af: Wat voel ik écht? En als je het niet weet: begin met de basis. Ben je boos, verdrietig, angstig, gefrustreerd? Benoemen helpt je brein om het beter te verwerken.
3. Haal je lijf erbij
Emoties zitten niet alleen in je hoofd. Ze zitten in je lijf. Dus als je jezelf wilt reguleren, moet je fysiek ontladen.
Voel je spanning? Beweeg, schud het uit je lijf.
Ben je boos? Stomp een kussen of ren een rondje.
Overprikkeld? Leg een hand op je hart en adem rustig uit.
Een emotie die fysiek verwerkt wordt, blijft niet in je systeem hangen.
Discipline boven drama
Emotieregulatie is geen magie. Het is een spier die je traint. Elke keer dat je de neiging voelt om te ontploffen of te verdwijnen, maar toch kiest voor bewust voelen zonder verdrinken, bouw je die spier op.
Want hier komt het op neer:
✔ Je emoties erkennen? Goed.
✔ Je emoties begrijpen? Nog beter.
❌ Je emoties de baas laten zijn? Nee.
Je hoeft je gevoelens niet weg te stoppen. Maar je hoeft ze ook niet het stuur te geven.
Dat doe jij.
Comments